Hiperkalcemia. Oznacza to, że poziom wapnia we krwi jest powyżej normy. Przyczyny obejmują nadczynność przytarczyc (nadczynność tarczycy lub hiperparatyreozy), inne choroby (gruźlica, sarkoidoza), brak aktywności, a nawet raka (płuc, piersi, nerek, szpiczaka mnogiego). Oprócz częstego oddawania moczu, objawy hiperkalcemii mogą obejmować: Moczówka prosta. Jest to rzadka choroba, która powoduje, że organizm produkuje dużo moczu, który jest „mdły”, czyli bezbarwny i bezwonny. Większość ludzi oddaje od 1 do 2 litrów moczu dziennie.Inne przyczyny. Do mniej powszechnych przyczyn należą wypadanie narządów miednicy mniejszej (u kobiet), rak pęcherza moczowego, rak jajnika, dysfunkcja pęcherza moczowego i radioterapia.Często częste oddawanie moczu nie jest objawem problemu, ale jest problemem. U osób z zespołem nadreaktywnego pęcherza mimowolne skurcze pęcherza prowadzą do częstego i często pilnego oddawania moczu, co oznacza, że musisz natychmiast udać się do łazienki — nawet jeśli twój pęcherz nie jest pełny. Może to również spowodować, że obudzisz się raz lub więcej razy w nocy, aby skorzystać z łazienki.Diagnozowanie przyczyny częstego oddawania moczuJeśli częste oddawanie moczu zakłóca Twój tryb życia lub towarzyszą mu inne objawy, takie jak gorączka, ból pleców lub boku, wymioty, dreszcze, zwiększony apetyt lub pragnienie, zmęczenie, krwawy lub mętny mocz bądź wydzielina z penisa lub pochwy, ważne jest, aby udać się do lekarza.Aby zdiagnozować przyczynę częstego oddawania moczu, lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i zbierze wywiad lekarski, zadając następujące pytania:Czy bierzesz jakieś leki?Czy odczuwasz inne objawy?Czy problem występuje tylko w ciągu dnia, czy także w nocy?Czy pijesz więcej niż zwykle?Czy Twój mocz jest ciemniejszy czy jaśniejszy niż zwykle?Czy pijesz alkohol lub napoje zawierające kofeinę?W zależności od wyników badania fizykalnego i historii choroby, lekarz może zlecić wykonanie następujących badań:Badania krwi. Rutynowe badanie krwi może sprawdzić funkcję nerek, elektrolity i poziom cukru we krwiAnaliza moczu. Mikroskopowe badanie moczu, które obejmuje również szereg testów w celu wykrycia i zmierzenia różnych związków przechodzących przez mocz.Cystometria. Badanie mierzące ciśnienie wewnątrz pęcherza moczowego w celu sprawdzenia, jak dobrze pęcherz pracuje; cystometria jest wykonywana w celu ustalenia, czy problem z mięśniami lub nerwami może powodować problemy z tym, jak dobrze pęcherz utrzymuje lub uwalnia mocz. Istnieje szerszy termin zwany urodynamiką, który obejmuje badania takie jak cystometria, uroflowmetria, ciśnienie w cewce moczowej i inne.Cystoskopia. Badanie pozwalające lekarzowi zajrzeć do wnętrza pęcherza i cewki moczowej za pomocą cienkiego, oświetlonego instrumentu zwanego cystoskopem.Testy neurologiczne. Testy diagnostyczne i procedury, które pomagają lekarzowi potwierdzić lub wykluczyć obecność zaburzenia nerwowego.Ultrasonografia. Diagnostyczne badanie obrazowe wykorzystujące fale dźwiękowe do wizualizacji wewnętrznej struktury ciała.Oddawanie moczu – narzędzie do oceny OAB służy do rejestrowania ilości przyjmowanych płynów oraz częstotliwości oddawania moczu podczas epizodu nietrzymania moczu.Leczenie częstego oddawania moczuLeczenie częstego oddawania moczu zajmie się podstawowym problemem, który go powoduje. Na przykład, jeśli przyczyną jest cukrzyca, leczenie będzie polegało na utrzymywaniu poziomu cukru we krwi pod kontrolą.Leczenie nadreaktywnego pęcherza moczowego należy rozpocząć od terapii behawioralnych, takich jak:Reedukacja pęcherza. Polega ona na wydłużeniu odstępów między korzystaniem z toalety w ciągu około 12 tygodni. Pomaga to w reedukacji pęcherza, aby dłużej utrzymywał mocz i rzadziej go oddawał.Modyfikacja diety. Należy unikać wszelkich pokarmów, które wydają się podrażniać pęcherz lub działają moczopędnie. Mogą to być kofeina, alkohol, napoje gazowane, produkty na bazie pomidorów, czekolada, sztuczne słodziki i pikantne potrawy. Ważne jest również spożywanie pokarmów bogatych w błonnik, ponieważ zaparcia mogą nasilać objawy zespołu nadreaktywnego pęcherza.Monitorowanie spożycia płynów. Należy pić wystarczająco dużo, aby zapobiec zaparciom i nadmiernemu zagęszczeniu moczu. Należy unikać picia tuż przed snem, co może prowadzić do nocnego oddawania moczu.Ćwiczenia mięśni Kegla. Te ćwiczenia pomagają wzmocnić mięśnie wokół pęcherza i cewki moczowej, aby poprawić kontrolę nad pęcherzem i zmniejszyć parcie na mocz i częstość oddawania moczu. Ćwiczenie mięśni miednicy przez pięć minut trzy razy dziennie może mieć wpływ na kontrolę nad pęcherzem.Biofeedback. Ta technika może pomóc Ci dowiedzieć się, jak działają Twoje mięśnie miednicy, aby lepiej je kontrolować.Leczenie może również obejmować leki takie jak darifenacyna (Enablex), octan desmopresyny (Noctiva), imipramina (Tofranil), mirabegron (Myrbetriq), oksybutynina (Ditropan), plaster na skórę z oksybutyniną (Oxytrol), solifenacyna (Vesicare), tolterodyna o przedłużonym uwalnianiu (Detrol LA) i trospium o przedłużonym uwalnianiu (Sanctura XR). Oxytrol dla kobiet to jedyny lek dostępny bez recepty. Darifenacyna jest przeznaczona specjalnie dla osób, które budzą się w nocy częściej niż dwa razy, aby oddać mocz.Istnieją inne opcje dla tych, którzy nie reagują na zmiany stylu życia i leki. Lek Botox może zostać wstrzyknięty do mięśnia pęcherza, powodując rozluźnienie pęcherza, zwiększenie jego pojemności magazynowej i zmniejszenie epizodów wycieku.Dostępnych jest również kilka rodzajów operacji. Najmniej inwazyjne obejmują wszczepianie małych stymulatorów nerwów tuż pod skórę. Stymulowane przez nie nerwy kontrolują dno miednicy, a urządzenia mogą manipulować skurczami narządów i mięśni dna miednicy.
