Nagranie zakończyło się nagłym westchnieniem, po którym zapadła cisza.
Znów spojrzałem na zdjęcia. Ręce tak mi się trzęsły, że musiałem je odłożyć. Myślałam tylko o nocy jego wypadku…
To było trzy noce temu. Samochód Emily wpadł w poślizg na drodze; policja stwierdziła, że to przez aquaplaning. Jechała tą trasą setki razy. W ciągu dnia, w deszczu, a nawet raz, kiedy chorowała na grypę.
Ale tej nocy… Coś sprawiło, że stracił panowanie nad pojazdem… Ciągle się zastanawiałam, czy płakała podczas jazdy.
Chronologia zgadzała się z datą rejestracji. Za blisko.
Usłyszałam kroki na schodach. Wiedziałam, że to David. Powoli i rozważnie.
Wstałam, trzymając dyktafon. Kiedy wszedł do pokoju, nic nie powiedziałam. Po prostu pomachałam nim w ciszy między nami.
Zbladł. Otworzył usta, ale nie wydobył z siebie ani słowa.
„Chciałaś wyrzucić jego rzeczy” – powiedziałam cicho, ale stanowczo. „Dzień po jego pogrzebie? Bo… Czy wiedziałaś, że gdzieś miała dowód twojego drugiego życia?”
David zamarł, jakby te słowa uderzyły go mocniej niż ja kiedykolwiek.
„Shay” – wyszeptał, zbliżając się do mnie powoli, jakbym miała się załamać. „Proszę… Mogę ci to wyjaśnić”.
„Wiedziała” – powiedziałem. „Emily wiedziała. I stawiła ci czoła”.
Upadł na kolana, nie z poczucia spełnienia, ale jakby coś w nim puściło. Jego ręce opadły na matę. Głowa zwisała mu jak u dziecka przyłapanego na gorącym uczynku.
„Nie dotknąłem jego samochodu!” – powiedział, szeroko otwierając oczy. „Nie wiem, co sobie myślisz, ale przysięgam na wszystko, co mi drogie…” Nigdy nie chciałem, żeby… umarła. Boże, Shay, chciałem ci to powiedzieć. Po prostu nie wiedziałem jak. Zaskoczyła mnie tamtej nocy. Błagałem ją, żeby nic nie mówiła. Powiedziałem mu, że to naprawię. A potem ona… A potem umarła.”
Głos mu się załamał. Łzy płynęły teraz swobodnie. Ale ja patrzyłam na niego z dziwnym, pustym spokojem.
Pokręcił głową i wpatrywał się w ścianę za mną.
Aby kontynuować czytanie kliknij Dalej poniżej 👇👇
