1. Leki przeciwhistaminowe I generacji (np. difenhydramina, hydroksyzyna)
– często stosowane na alergie i bezsenność.
📛 Działają uspokajająco, ale blokują acetylocholinę, kluczowy neuroprzekaźnik.
2. Leki przeciwdepresyjne trójpierścieniowe (np. amitryptylina, doksepina)
– używane w leczeniu depresji, lęku, bólu neuropatycznego.
📛 Mają silne działanie antycholinergiczne.
3. Leki przeciwmoczopędne na nietrzymanie moczu (np. oksybutynina, tolterodyna)
📛 Często przepisywane osobom starszym, a mogą pogarszać pamięć i koncentrację.
4. Leki na nudności i wymioty (np. prometazyna, prochlorperazyna)
📛 Wysokie ryzyko przy długotrwałym stosowaniu.
5. Niektóre leki przeciwpadaczkowe i przeciwlękowe (np. benzodiazepiny: diazepam, lorazepam)
📛 Mogą powodować zaburzenia poznawcze nawet po odstawieniu.
6. Środki nasenne i uspokajające (np. zolpidem)
📛 Zaburzają naturalny cykl snu i spłycają fazy snu głębokiego – kluczowe dla regeneracji mózgu.
7. Leki przeciwpsychotyczne (np. haloperidol, olanzapina)
📛 Używane czasem przy agresji lub pobudzeniu u osób starszych – ich długotrwałe stosowanie pogarsza funkcje poznawcze.
8. Niektóre leki na nadciśnienie i zawroty głowy (np. skopolamina, stosowana w chorobie lokomocyjnej)
📛 Ma działanie cholinolityczne – osłabia przekazywanie impulsów nerwowych.
❗ Co robić, jeśli przyjmujesz któryś z tych leków?
Aby kontynuować czytanie kliknij Dalej poniżej 👇👇
