Kiedy Allie słyszy, jak jej córka mówi do niej: „Tęsknię za Tobą, Tato”, jej świat się wali. Jej mąż nie żyje od 18 lat – a przynajmniej tak jej się wydawało. W miarę jak niepokojące prawdy wychodzą na jaw, Allie musi zmierzyć się z przeszłością i kłamstwami, które ukształtowały całe ich życie.
Mój mąż zmarł, gdy nasza córka, Susie, miała zaledwie dwa tygodnie.
Wypadek samochodowy. Tak mi powiedziano. W jednej chwili Charles całował mnie w czoło, wychodząc na szybkie zakupy. W następnej ściskałam dłoń policjanta, z trudem próbując zrozumieć słowa, które nie miały sensu.
Już go tam nie było. Tak to się stało.
Miałam 23 lata. Żal przylgnął do mnie jak druga skóra. Co gorsza, trzymałam w ramionach noworodka, który potrzebował więcej, niż moja złamana natura mogła mi zaoferować. Wtedy wkroczyła matka Charlesa, Diane. Pracowała w biurze burmistrza i obiecała, że „ułatwi mi wszystko”.
Nie sprzeciwiałem się. Nawet nie zadawałem pytań.
Skinąłem tylko głową, gdy pogrzeb odbywał się za zamkniętą trumną. Nalegała na szybką kremację. To ona dzwoniła. Zostałem w łóżku, tuląc Susie, pozwalając Diane wygładzać pęknięcia w moim świecie niczym tapetę na spróchniałych ścianach.
Nigdy nie widziałem jego ciała.
Powiedziałem sobie, że to już nie ma znaczenia.
Zamknięta trumna na pogrzebie | Źródło: Midjourne
Minęło osiemnaście lat. I jakimś cudem przetrwałem.
Z dziewczyny tulącej noworodka i zmagającej się z żałobą stałam się kobietą, która cicho i z rozmysłem układa sobie życie na nowo. Nie było to ani odważne, ani piękne… było konieczne.
Jajka i tosty na talerzu | Źródło: Midjourney
Susie dorastała. Była wrażliwa i miała oczy Charlesa. I dołeczek w policzku, gdy się uśmiechała… choć pojawiał się wolniej, ostrożniej, jakby wszystko, co trzeba było zrobić, musiało być godne jej uśmiechu.
W miarę jak dorastałem, zadawanie pytań przychodziło mi naturalnie.
„Jaki był tata?” – pytała, zazwyczaj gdy moje ręce były zajęte składaniem prania, mieszaniem zupy lub wycieraniem blatów.
Garnek zupy na kuchence | Źródło: Midjourney
Dałem mu to, co miałem. Historie, których opowiadanie powoli mnie nudziło. Opowiedziałem mu o jego okropnych żartach taty, które sprawiły, że przewracałem oczami. Zdjęcia jego uśmiechu z dzieciństwa. Wspomnienie tego, jak śpiewał w samochodzie, zawsze fałszując.
Przyjęła je, ale wyczułem pustkę w jej oczach.
Przez długi czas to wystarczało. Aż w końcu przestało.
Zdarzyło się to w zwykły wtorkowy wieczór. Szedłem korytarzem, gdy usłyszałem głos Susie. Był niski.
„Dobrze… ja też za tobą tęsknię, tato.”
Moje ciało zamarzło.
Tato. Tato?!
Nastolatka rozmawiająca przez telefon | Źródło: Midjourney
